و اینک سؤال

شادی بر جای خود... اما سؤال ها هم برجای خود...

1. دیروز داشتم فکر می کردم وقتی ارتش حکومت رو در دست بگیره (به زور) اسمش می شه کودتا. خب می دونم که این کودتا نیست. اما انقلابی که مردمش خودشون حکومت رو بدن دست ارتش اسمش چیه دقیقاً؟ واقعاً چون بلد نیستم می پرسم! این حتی انقلاب سفید هست؟؟؟

2. ارتش احساساتی گری نداره. چشمهاش معمولاً بازه. قابل اعتماده واقعاً؟ الان چی می شه؟

3. ترکیه می خواد رهبر دموکراسی خاور میانه باشه؟ به سلامتی!!! داشتم فکر می کردم مصر شلوغ، تونس شلوغ، یمن و الجزیره و امارات و کویت و لبنان لب مرز. افغانستان و عراق درگیر اوضاع پس از جنگ. ایران ملتهب.... این اوضواع واقعاً خوبه؟ خطرناک نیست؟ نمی خوام دایی جون ناپلئون باشم. اما ته دلم یه جورایی حس می کنم ممکنه همه چی بازیچه باشه....

3.5 جالبه که تهش همه می گن "ما"ییم که خیلی مهمیم! ترکیه اونجوری، ما می گیم ما اولین جرقه بودیم، تونسی ها می گن نه خیر ما اولین حرکت واقعی بودیم. مصری ها می گن ما مهمترینینم. عربستان می گه ما پولدارترین... هرکی یه جور خلاصه. این مطرح کردن خود چقدر مهمه؟

4. 25 بهمن... می ترسم. نگرانم. ایران اگه تغییری بشه، آمریکا اونجا سفارتخونه می زنه؟ تکلیف ویزای من چی می شه دقیقاً؟ می تونم برگردم؟ شلوغ بودن، صدای اقلیت را خفه می کنه. من اقلیتم. با شلوغ شدن ایران، نه آمریکایی ها دیگه به دانشجوهای درگیر اینجا فکر می کنند، نه لزوماً ایران دلش خواهد خواست که مشکلاتش با آمریکارو به این زودی ها حل کنه... برای خیلی ها این سؤال اصلی نیست. اصلاً ارزش فکر کردن هم نداره شاید. اما برای من همه چیزه! چیکارش کنم؟؟

5. نسل قبل من اینها/این انقلاب ها/این تغییرات را دید: انقلاب افغانستان، ایران، شوروی و اقمارش ، چکسلواکی، قرقیزستان، اوکراین، تونس، مصر... چند حرکت دیگه کافی خواهد بود؟ اساساً "کفایت" معنی داره تو این شرایط؟

از احساساتی گری بدم می آد... اما شدیداً آدم احساساتی ای هستم! اه

بعد از تحریر نوشت: و این که شهر شلوغه... همه جا! حتی اگه بلاگ اسپات فیلتر باشه!!!