من دلم بوی ماه مهر میخواد... از پسفردا کلاسها باز شروع میشن و برای من شاید تا یه مدتی این آخرین "اول سال تحصیلی" باشه... من حتی آمادگی این ترم آخر رو هم ندارم...
من بوی مهر میخوام... نه بوی ناگرفته یه تابستون کش اومده بی هویت.
چهارسال گذشته عین برق و باد رفتن... باورم نمیشه که یه زندگی چقدر میتونه بالا و پایین داشته باشه... یه فرهنگ قر و قاطی مستقل از دنیا پیدا کردم که هرسال از چهارده اوت تا روزهای اول "مهر" یادش میکنم... عین یه کارنامه خط خطی که ته تهش دوستش دارم و بهش دل بسته ام...
فکر نکنم توانایی زندگی جدا از این فرهنگ رو داشته باشم. این من رو از درون میلرزونه...
آه. بوی ماه مهر...
پینوشت اول: زندگی با فائزه تو همین چند روز کم یادم انداخته که از فرهنگ زندگی ایرانی دور شدم. با زندگی آمریکایی هم خیلی خیلی فاصله دارم... دوستی با پراتیک نشونم میده چقدر فرهنگ هندی روم تاثیر گذاشته و به همون میزان نسبت بهش وسواس دارم... هنر مدرن تو روحم موج میزنه اما خونه ام رو سفره های قلمکار و کاشی و مینای اصفهان پر کردن...
من درگیر یه فرهنگ قر و قاطی مستقل از دنیا شدم که دور از اون زندگی، نتوانم.
پینوشت دوم: پریروز صبحانه یه چیزی تو مایه های پوره سیب زمینی هندی خوردم. ناهار ماست و برنج و میوه. شام همبرگر اساسی... دیروز صبحانه وافل خوردم. ناهار ماکارانی به سبک ایرانی با تربچه. شام خورشت لوبیاسبز. امروز تا یک ظهر خوابیدم. نهار دنده گاو زدم. شب هم لابد به چینی یا هندی ختم میشه... خورد و خوراکم هم قر و قاطیه. خوبه معده ام تعجب نمیکنه!
No comments:
Post a Comment