دریده

شاید باید بی‌پرده‌تر باشم... شاید دریده‌تر!

شاید بی‌سرتر... بی کله‌تر...

در میان سیب‌ها...

و نه پرلبخندتر...

که لبخندم خوانده نمیشود...

دلم از حرفهای نشنیده میگیرد.

دلم از حرفهای نازده میسوزد.

خسته‌ام از انتظارهای بیهوده. از وظیفه‌های انجام نشده. از مسئولیتهای ناتمام. از صبر بی‌سرانجام.

خسته‌ام و پیمان بسته‌ام خسته نباشم.

خسته‌ام از عشقی که عشق نیست. حتی در کلام.

خسته‌ام و پیمان بسته‌ام خسته نباشم.

خسته‌ام از امید. امید واهی به فهمیدن. به فهمیدن نفهمیدن.

خسته‌ام و پیمان بسته‌ام خسته نباشم.

خسته‌ام از برف عیدانه. از برف این روزهای من. از راه‌های بسته. از گوشهای تعطیل. از چشمهای کور.

خسته‌ام و پیمان بسته‌ام خسته نباشم.

باید بیشتر مراقب خودم باشم.

چه باک؟

آزادی‌ام را شکر.

پینوشت: دلم هدیه میخواهد. یک لبخند.
پینوشت دوم: دلم پیاده روی میخواد... زیاااااد! از دل گذشته و نیاز ئه و میترسم! برف به ارتفاع پنجره اول رسیده و همچنان میبارد...
میبارد...
میبارد...