مجنون

باید بنویسم.
چی و کی و چه جوری مهم نیست.
این که الان داغم مهم نیست.
باید بنویسم. باید باید بنویسم.
باید بنویسم
این که الان داغم و داغون مهم نیست.
باید بنویسم.
نگار بنویس....
....

می خواهم. از ته دل.
از همان ژرفای جاه طلبی هایم. می خواهمش... شادی اش را می خوام. شادی ام را هم.
جذبش کنم. خشک کردنش را... این که مثل عشقه باشم. باز هم مثل عشقه... و افتخار کنم به خلق خدا. به خودم. به اشکم
به توانایی عشق نورزیدن.و به شادی بازی کردن
به تنهایی و شلوغ بودن. به بازی کردن. به بازی گری. به اشک

من خوبم. خوبِ خوب. مگر خدا چی خواست دگر از من و من خود نیز هم از خودم؟
من چه خواستم؟ شاعری؟ فلسفه بافی و عشق زندگی؟ زندگی در لخظه یا زندگی در آرزو؟

کاش داغ تر بودم
کاش نه اینقدر آگاه

....

یک گفتگوی رک و راست با خودم:

-من چی می خوام؟
-خودت بگو
-از جواب در می ری؟ همیشه ترسو بودی. همیشه.
-گیرم که من ترسو، توی عاقل چی می گی؟
-میگم که تو فراری هستی. و نه حتی فرارت تصمیم خودت بوده، که هُلت دادن اعتراف کن و بگو که این نبوده
- بوده بوده بوده! راحت شدی؟ این هم اعتراف! به چهار میخم بکش. تحقیرم کن...
...
-این کولی بازیه. تحقیر کردن کار هر روز تو بود. یادت رفته؟ تنها هیجان زندگیت شاید؟
-زخم های زندگی گذشته را می شکافی؟ نا مردی...
-نامردی کاری بود که کردی، معذرت هایی که نخواستی، دلهایی که شوکندی و چوبهایی که الان داری می خوری...

-داری داستان می بافی. ظلم کردن من ناشی از ظلم کشیدن دیگران بود. خودت می دونی که ترسوترم از این حرفها...
-دیوانه ای
-دیوانه ام
-گفتم فرار کردی و طفره رفتی.
-گفتم راست می گی. بیشتر از این؟
-جواب نیست
-تو بگو
-ایده آل بباف، تو که بافتن خوب بلدی
-بلد بودم
-بلدی
-دلم مامانم را می خواد، دلم بابام رو می خوام

-بباف
-جاه طلبم
-تا کجا
-تا معنایش را پیدا کنم
-تا کجا؟ تا کی؟
تا بفهمم که تهی ام
-دروغ است
-دروغ است! که چی؟
-بباف
-تا بیاید و بگوید که تهی ام. مگه بهار نبود. خودش را باخت... خالی شد...
-پس جلب توجه است
-اسمش را هرچی می خواهی بگذار
-خفه شو
-اشمش را هرچی...
-خفه...
-بازی دست من است
-بازی دست تو بود و هست و خواهد بود، گند بزن تا می تونی... کاش آگاهیت نبودم... لعنت

...

لعنت