به ذهن خطور کرد که بهترین جا برای خودکشی، کره شمالیه و بس... یا شاید لیبی مثلا. یا ونزوئلا. برای کسی، یادآور چیزی نیست. "مکان و خاطرات دردناک" دورند... خیلی دور... هر روز باهاشون مواجه نمیشن مردم... و تئوری های توطئه، تمام غم ها رو خاکستری میکنه و بعد توی مه، قورت میده... و خوبه دیگه. خوب. کسی هم به بالینت نمیاد. همونطور که در زندگیت هم نیومد...
به سبک نارنجی، ایش... بدم میاد از این بچه موشها که موقع زندگی نبودند و نمیخواستی هم که باشند، حالا اما بعد مرگ، نزدیک تر مادر میشن... نزدیک تر از بهزاد حتی... کلا نزدیکی، بده!
و باز تولدمه. سالگرد مرگم!
به گمونم قبل از هند یا کره شمالی، باید یه سر برم سراغ پرومته‌ئا. بهش بگم دنبال دوست میگردم. دنبال دوست نمیگردی؟
بری باهاش دوست بشی که بعد نزدیک بشید؟ نقض غرض شد که.
ReplyDelete